W niewielkich owocach tamarillo mieszczą się cenne składniki odżywcze, takie jak witamina C i A, które pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego oraz troszczą się o stan skóry. Jednocześnie w tamarillo dużej mierze składają się one z wody, więc mogą stanowić przekąskę nawet wtedy, gdy zależy nam na kontroli masy ciała. Na diecie wcale nie trzeba sobie wszystkiego odmawiać. Wybór odpowiednich produktów pozwoli cieszyć się pysznym i bogatym jadłospisem.

Słodko-kwaśny smak tamarillo z jednej strony przypomina dobrze znane nam pomidory, ale z drugiej zapewni potrawom zupełnie nowe, egzotyczne wykończenie. Drobne owoce potrafią znacząco wpłynąć na smak całości. Wyraźnie da się to wyczuć w sałatce z pomidorami i oliwkami, praktycznie przechowywanej w słoiku. Za jednym zamachem warto zrobić kilka porcji i wyciągać je z lodówki w najbardziej zabiegane dni. Pochodzące z odległych zakątków świata tamarillo ze śródziemnomorskimi składnikami wniosą do naszych kuchni trochę gorącego klimatu i słońca. Idąc za ciosem, warto wykorzystać przepis na włoską sałatkę z pomidorów, ale zamiast tradycyjnych pomidorów użyć tamarillo. Żaden włoski szef kuchni nie będzie protestować. Tak samo zresztą jak smakosze uwielbiający hiszpański chłodnik. Owoc rodem z Ameryki Południowej do niego też świetnie pasuje.

Poszukując kolejnych inspiracji na urozmaicenie domowych posiłków, koniecznie trzeba spróbować przepis na zupę z zielonego groszku i pomidorów. Wywar z warzyw i cielęciny dodaje jej szlachetności, więc pasuje nawet na ważne uroczystości. Łosoś w sosie pesto z pomidorkami jest idealną propozycją na danie główne. Smaczny, szykowny i gotowy w zaledwie pół godziny. Dobre gotowanie wcale nie wymaga od nas spędzania w kuchni długich godzin. Niezależnie od tego, co przyrządzimy, sałatka pomidorowa do mięs nie ma sobie równych. Z pomidorem drzewiastym będzie jeszcze bardziej aromatyczna. Jeśli mamy ochotę na solidną porcję warzyw, przepis na quiche z ratatują i tamarillo będzie najlepszym pomysłem.

• Tamarillo pochodzi z Ameryki Południowej. W Peru, Ekwadorze, Boliwii oraz Chile można spotkać go rosnącego dziko. Jego uprawy są popularne również w Argentynie, Brazylii, Wenezueli, Kolumbii i Ekwadorze. Poza tym kontynentem pomidor rozpowszechnił się w Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Południowej Afryce i części Azji – zwłaszcza w Chinach.
• Tamarillo bywa nazywany cyfomandrą grubolistną, zgrabką grubolistną, zgrabką burakowatą oraz owocowym pomidorem.
• Owoce tamarillo osiągają wielkość od 2 do 8 centymetrów i występują w 8 odmianach kolorystycznych. Najbardziej rozpowszechniona jest czerwona, choć często można znaleźć również wersję pomarańczową i żółtą.
• Krzewy tamarillo mogą wyrosnąć do wielkości małych drzewek. Stąd zresztą polska nazwa pomidora drzewiastego.
• Określenia „tamarillo” jako pierwsi zaczęli używać handlowcy z Nowej Zelandii. Miało uprościć komunikację i umożliwić szybkie odróżnienie owocu od popularnych pomidorów.
• Domowa uprawa tamarillo jest jak najbardziej możliwa! Roślina wyrasta szybko, jednak nie jest odporna na szybko zmieniające się warunki atmosferyczne, w tym mrozy i susze. By spodziewać się obfitych zbiorów, należy zapewnić jej temperaturę około 20–30 stopni.

Jak już zostało wspomniane, najsłodsze części owocu tamarillo można znaleźć najbliżej środka. Odradza się go jeść razem ze skórką, która kryje w sobie najwięcej goryczki. Cierpki posmak może znacznie zmniejszyć przyjemność spożywania całego pomidora. Sposobów na ominięcie najmniej smacznej części jest kilka.

Jedząc owoc tamarillo na surowo, wystarczy przeciąć go na pół i wydoby smakowity miąższ przy pomocy łyżki. Można również podzielić go na ćwiartki, by było jeszcze wygodniej. Środek owocu powinien dość łatwo odchodzić od twardej i stosunkowo grubej skórki.

Chcąc użyć tamarillo do innych potraw, najlepiej będzie delikatnie go naciąć i sparzyć wrzątkiem. Następnie należy umieścić go na chwilę pod zimną wodą – po tych zabiegach skórka odejdzie bez problemów, a cenny miąższ pozostanie nienaruszony.

Tamarillo pochodzi z odległej Ameryki Południowej, ale wyglądem przypomina rośliny, które z powodzeniem da się uprawiać na polskim gruncie. Jego wielkość można porównać do kurzego jaja, natomiast podłużny i owalny kształt, kolor oraz miąższ kojarzą się z dobrze znanym pomidorem śliwkowym. W przeciwieństwie do wielu produktów wyróżniających się niecodziennym wyglądem tamarillo nie wzbudza wątpliwości nawet u mało doświadczonych kucharzy. Trochę egzotyczny, a trochę swojski owoc pozwoli na ciekawe urozmaicenie menu.

Najsmaczniejsza i jednocześnie najsłodsza część tamarillo znajduje się w samym środku owocu. Choć w smaku przypomina „tradycyjne” pomidory, da się wyczuć w nim aromaty mango i marakui. Tamarillol z pewnością odbiega od tradycyjnego wyobrażenia na temat soczystych i słodkich owoców tropikalnych. To intrygujące zestawienie pozwoli uzyskać jeszcze ciekawsze i pełne smaku efekty na talerzu.

Jak zdecydowana większość owoców, tamarillo nadaje się do jedzenia na surowo w formie świeżej przekąski. Świetnie komponuje się z innymi składnikami w sałatkach. Przepisów nie trzeba szukać daleko – w recepturach, które znamy na pamięć, wystarczy podmienić zwykłego pomidora na jego drzewiastego kuzyna. Nawet prosta sałatka caprese zyska dzięki temu nowy smak. Tamarillo jest idealny w przepisach na kanapki – nie tylko dodaje zachęcającego kolorytu, ale także odmienia smak znanych aż za dobrze produktów. Nadaje się doskonale do dalszej obróbki termicznej – duszenia, pieczenia, smażenia i gotowania. Podawany na ciepło, jest pysznym uzupełnieniem wytrawnych sosów i mięs – stanowi w nich ciekawy i elegancki akcent. W czasie najbliższego obiadu darujmy sobie klasyczną pomidorówkę. Zupa z tamarillo będzie długo wyczekiwaną i pyszną odmianą.

Przetwory z zielonych pomidorów nie są już uważane za kulinarną ekstrawagancję. Inaczej może być jednak z dżemem z tamarillo. Warto pamiętać, że pomidor drzewiasty jest fantastycznym materiałem na domowe przetwory. Dzięki charakterystycznemu smakowi będziemy w stanie skomponować niebanalne napoje i soki. Podkreślając jego owocowy charakter, można dodać odrobinę miodu lub cukru – w końcu egzotyczny tamarillo służy też do przyrządzenia deserów. Będzie oryginalnym składnikiem lodów i ciast.